رازهای پنهان پشت فروش حق تقدم بیمه آرمان: نقدینگی یا تله برای سهامداران؟  

گروه اقتصادی: شرکت بیمه آرمان با دریافت 307 ریال به ازای هر حق تقدم استفاده‌نشده، بیش از 1.288 میلیارد حق تقدم را به‌صورت قابل معامله و بدون محدودیت دامنه نوسان عرضه کرده است. این فرآیند، هرچند نقدینگی قابل‌توجهی را به خزانه شرکت تزریق کرده، اما پرسش‌های متعددی درباره پایداری این منابع و تأثیر آن بر آینده شرکت و سهامدارانش به‌وجود آورده است. مبالغ حاصل از این فروش، موجودی نقد شرکت را موقتاً تقویت کرده، اما به دلیل عدم تبدیل این منابع به سرمایه یا تخصیص به پروژه‌های توسعه‌ای، اثری ماندگار بر ساختار مالی شرکت نداشته است. این نقدینگی زودگذر، در حالی که می‌تواند صورت‌های مالی را به‌صورت ظاهری بهبود بخشد، نمی‌تواند تضمینی برای رشد پایدار باشد.  

به گزارش بولتن نیوزنکته نگران‌کننده‌تر، وضعیت سهامدارانی است که در مهلت مقرر برای تبدیل یا فروش حق تقدم خود اقدامی نکرده‌اند. این گروه عملاً سرمایه خود را در شرکت رها کرده‌اند و تا زمان ثبت افزایش سرمایه، دسترسی به این منابع برایشان دشوار خواهد بود. این موضوع، به‌ویژه در شرایطی که شرکت در گزارش 9ماهه خود از کاهش نسبت خسارت از 77.6 درصد به 59.1 درصد و جهش بیش از دو برابری سود خالص و عملیاتی خبر داده، سایه‌ای از تردید بر عملکرد مالی شرکت می‌افکند. آیا این بهبود چشمگیر نتیجه تزریق موقت نقدینگی از فروش حق تقدم است یا نشانه‌ای از تحول ساختاری؟ عدم شفافیت در نحوه تخصیص این منابع، ابهام را عمیق‌تر می‌کند. هیچ اطلاعاتی درباره اینکه این وجوه صرف توسعه شبکه فروش، سرمایه‌گذاری در پرتفوی یا بهبود ساختار مالی شده، منتشر نشده است.  

این فقدان شفافیت، نه‌تنها اعتماد سهامداران را تهدید می‌کند، بلکه زنگ خطری برای پایداری عملکرد مالی شرکت است. سهامداران غیرفعال که حق تقدم خود را از دست داده‌اند، در معرض ریسک از بین رفتن سرمایه‌شان قرار دارند و این موضوع می‌تواند به نارضایتی گسترده منجر شود. برای رفع این ابهامات، شرکت بیمه آرمان باید بیانیه‌ای رسمی درباره نحوه مصرف این منابع منتشر کند. همچنین، بررسی تأثیر این وجوه بر نسبت‌های مالی و ساختار ترازنامه در گزارش‌های حسابرسی‌شده و پیگیری وضعیت سهامداران غیرفعال برای تأیید بازگشت سرمایه آن‌ها ضروری است. بدون این اقدامات، فروش حق تقدم‌ها نه‌تنها به تقویت بنیه مالی شرکت کمکی نمی‌کند، بلکه می‌تواند به تله‌ای برای سهامداران و نشانه‌ای از ضعف مدیریت منابع تبدیل شود.